Recenzja [143] Emma Donoghue "Pokój"

Hej! Nie marnuje czasu, nie obijam się, jesienna chandra to idealny czas, żeby czytać książki. Za oknem deszcz, siedzę wygodnie na ciepłym fotelu i rozkoszuje się fajnymi książkami, ach tego mi było trzeba. Zapraszam was do przeczytania kolejnej recenzji.

Autor: Emma Donoghue
Tytuł: Pokój
Ilość stron: 408
Wydawnictwo:  Sonia Draga
Cena: 39 zł

"Księżyc to smutna buzia Pana Boga, która wychodzi tylko na specjalne okazje."

Nie macie pojęcia jak bardzo chciałem przeczytać tę książkę po obejrzeniu filmu. Ekranizacja totalnie mnie wzruszyła, była idealnie zrobiona. Jednak nie ją tutaj mam recenzować tylko książkę, z którą niestety tak dobrze już nie było.

Na okładce widzimy matkę i synka, osobiście uważam, że ta filmowa okładka jest trochę nudna. Nic zachwycającego w niej nie ma. Może na kimś wywołuje jakieś emocje, na mnie żadnych.

Fabuła książki opowiada nam o pewnej dziewczynie i jej synku. Są oni zamknięci w małej szopie, w której nie ma godnych warunków do życia. Pewnego razu matka pozoruje śmierć swojego dziecka, dzięki czemu udaje im się wydostać z "pokoju". Tak naprawdę koszmar wcale się nie kończy, z chwilą opuszczenia szopy Jack próbuje nauczyć się życia w normalnym świecie, z normalnymi ludźmi.

Książka byłaby bardziej poruszająca, gdyby była pisana w trzeciej osobie. Momentami miałem wrażenie, że nie czyta mi się jej dobrze. Świat widziany oczami Jacka to świat dziecinny, ale jak na małego zamkniętego w sobie chłopca był on bardzo oryginalny.

Podobało mi się, że ta książka potrafiła mnie wzruszyć, co prawda nie tak bardzo jak film, ale naprawdę dała radę. Jeżeli lubicie troszkę trudniejsze książki, w których panuje pewna nutka tajemniczości - jest to książka dla was. Polecam.

Ocena: 5/6